ADN hiltzailea

Irakurri dut New Scientist-en bertsio elektronikoan berri deigarria. Greg Hampikianek gidatzen duen taldea, Idahoko Boise State University-n, edozein organismorako hilgarriak diren ADN zein proteina sekuentziarik laburrenak bilatzen ari dira. Hau da, sekuentzia hauen edukitze hutsak heriotza ekarriko lukete. Ondorioz sekuentzia hauek ez lirateke inongo genomatan esistituko, eta hori bera da sekuentziok topatzeko darabilten estrategia, sekuentzien datu base erraldoiak erabiliz. Jadanik 11 nukleotido luze diren 86 sekuentzia topatu dituzte giza genoman agertzen ez direnak (nullomers deitutakoak espezie batean agertzen ez badira baina bai aldiz besteetan). 15 nukleotido luzerako 65000 sekuentzia topatu dituzte inon agertzen ez direnak (primers deitzen dituztenak). Hurrengo pausoa sekuentzia hauek benetan hilkorrak diren probatzea litzateke bai bakteria zein giza zelula kultiboetan sartuz.

Proiektu bitxia izatez, gaur egungo zientzia proiektuen bidea jarraitzen du honek; hipotesirik sinpleenetik abiatuz (inongo hipotesirik badago) lorpen handien bila indar hutsa erabiliz (datu base erraldoietan bilaketak egitea). Dudik ez interesgarria izango dela sekuentziok topatuko balira, baina nire kezka da hemendik zer edo zer ikasiko ote dugun (zientzia deskriptiboaren aroan dagoen arazoa). Izan ere litekeena da sekuentzia hilgarri hoiek ezpezie espezifikoak izatea, baina baita organo edota ehun espezifikoak. Baita egoera fisiologiko berezi batekiko espezifikoa. Bestalde behin sekuentzia topatuta bere funtzioa nola betetzen duen topatu beharko litzateke, eta hori da gaur egun zientziak duen arazorik larrienetakoa, hots, proteina baten funtzioa topatzea. Moda modako proiektua.